O Mojkovcu

... koji ostavlja bez daha

TO MOJKOVAC

Mojkovac

Mojkovac je grad i središte istoimene opštine u Crnoj Gori koji se nalazi u dolini rijeke Tare u podnožju planina Bjelasice i Sinjavine, a pripada Brdima sjeveroistocnog dijela Republike Crne Gore između nacionalnih parkova Biogradska gora i Durmitor.

Osnovan za vrijeme vladavine Uroša I Nemanjića 1242-1276. Poznat je iz tog perioda srebreni novac koji se kovao u Brskovu, tako da ovo mjesto postaje centar istoimene župe, rudarski i trgovački centar sa karavanskom stanicom između Kotora i Novog Brda i konzulatom Dubrovacke Republike.

Predanje govori da je naziv Mojkovac nastao spajanjem riječi "moj kovani novac" koje je izgovorio kralj Uroš I prilikom kovanja novca u rudniku Brskovo. Sredinom dvadesetog vijeka Mojkovac je bio jedan od značajnijih idustrijskih centara Crne Gore.

Danas zbog velikih prirodnih potencijala, koje Mojkovac posjeduje, poljoprivreda i turizam su prepoznate kao nove prioritetne grane za razvoj opštine. Kroz Mojkovac protiče rijeka Tara, čiji je kanjon drugi po dubini u svijetu, a zaštićen je kod UNESKO-a.

Upoznajte Mojkovac

Istorija

Najstarije stanovništvo koje je naseljavalo dolinu Tare pripadalo je ilirskom plemenu Autarijata, po kojem je i rijeka Tara najvjerovatnije dobila ime. Nakon Ilira u ove krajeve dolaze Rimljani, sa kojima se ovdje naseljavaju romanizovana ilirska plemena tkz. Vlasi stočari. O njihovom prisustvu svjedoči i jedan kameni nadgrobni spomenik pronađen u Poljima, a ispisan latinskim jezikom. U VII vijeku u dolinu Tare dolaze Sloveni koji su osnovali župu Brskovo čija se teritorija poklapa sa teritorijom današnje opštine Mojkovac.

U srednjem vijeku preko ovog prostora su se lomili uticaji Duklje-Zete, na jednoj, i Raške-Srbije, na drugoj strani. Najveći značaj ovaj kraj će dobiti otvaranjem rudnika Brskovo, koji se prvi put u istorijskim izvorima pominje sredinom XIII vijeka (1253.g). Tada su ovdje naseljeni rudari Sasi koji su sa sobom donijeli rudarsku vještinu i iskustvo. U Brskovu su srpski srednjovjekovni vladari kovali srebreni novac sličan mletačkim groševima. Osim kovnice novca u Brskovu će jedno vrijeme biti smješten i dvor vladara Nemanjića, a u periodu od 1311-1312.godine Brskovo će biti sjedište dubrovačkog generalnog konzula za Srbiju. Brskovo će se ubrzo razviti u važan trgovački centar. Kotorani, Dubrovčani i Mlečani su prodavali u Brskovu so, vino, tkanine i drugu robu, a iz Brskova su raznom robom snadbijevani gradovi u unutrašnjosti Srbije. Polovinom XIV vijeka Brskovo počinje da gubi svoj značaj. Pojava kuge i otvaranje novih rudnika Janjeva i Novog Brda doprinijeli su totalnom zamiranju Brskova krajem XIV vijeka.

Predanje govori da je naziv Mojkovac nastao spajanjem riječi ''moj kovani novac'' koje je, opet po predanju, izgovorio kralj Uroš I prilikom kovanja novca u rudniku Brskovo. Postoje i druga tumačenja o porijeklu ovog naziva, kao što je ono da je riječ Mojkovac izvedena od ličnog imena Mojko odn. prezimena Mojković. Sam lokalitet na kojem će se razviti današnje gradsko jezgro Mojkovca ranije je nosio naziv Požar.

Brskovski kraj će se 1398.godine naći pod turskom vlašću. Po dolasku Osmanlija doline Tare i Lima naseliće pleme Nikšići, pa će po njima dobiti ime novoosnovani vilajet Limski Nikšići. Mojkovački kraj će 1477.godine biti pripojen hercegovačkom sandžaku, a kasnije će često mijenjati administrativnu pripadnost. Nezadovoljstvo osmanskom vladavinom, naročito poslije podizanja Kolašina (1650.g), često je dovodilo do buna i ustanaka pravoslavnog stanovništva. U oslobodilačkim ratovima 1876-1878.godine lijeva obala Tare je oslobođena turske vlasti. Granica između, Berlinskim ugovorom priznate, države Crne Gore i Osmanskog carstva biće rijeka Tara. Takvo stanje će ostati do Prvog balkanskog rata (1912.g), kada je čitav mojkovački kraj oslobođen i pripojen crnogorskoj državi.

U Prvom svjetskom ratu, do ključnog sukoba crnogorske i austrougarske vojske doći će upravo na Mojkovcu. U čuvenom Mojkovačkoj boju (6. i 7.januara 1916.godine) crnogorska vojska pod komandom serdara Janka Vukotića potukla je do nogu brojčano jaču i tehnički nadmoćniju austrougarsku vojsku. Pobjeda kod Mojkovca ipak nije spasila Crnu Goru, jer su austrougarske trupe probile Lovćenski front i zauzele Cetinje.

Stanovništvo mojkovačkog kraja dalo je veliki doprinos pobjedi nad fašizmom u Drugom svjetskom ratu. Veliki broj mojkovačkih rodoljuba dao je život za slobodu i čast Crne Gore. Njih sedam je proglašeno za narodne heroje, a u Mojkovcu i okolini je u znak sjećanja na poginule borce NOB-a podignut veliki broj spomen obilježja.

Današnja opština Mojkovac nastala je 1955.godine spajanjem opštine Polja, iz sreza kolašinskog, i opštine Mojkovac, iz sreza bjelopoljskog.

Po posljednjem službenom popisu stanovništva iz 2011. godine, opština Mojkovac imala je 8.622 stanovnika, raspoređenih u 15 naseljenih mjesta. Naseljena mjesta su: Bistrica, Bjelojevići, Bojna Njiva, Brskovo, Dobrilovina, Gojakovići, Lepenac, Mojkovac, Podbišće, Polja, Prošćenje, Stevanovac, Štitarica, Uroševina i Žari.

U naselju Mojkovac živi 3046 punoljetnih stanovnika, a prosječna starost stanovništva iznosi 34,5 godina (33,1 kod muškaraca i 35,8 kod žena). U naselju ima 1215 domaćinstava, a prosečan broj članova po domaćinstvu je 3,39.

Prema popisu iz 2011. god u Mojkovcu živi 4352 muškarca i 4270 žena.

Stanovništvo

Popis 2011

Broj stanovnika

Naseljenih mjesta

Prosječna starost

Opština Mojkovac

Opština Mojkovac zahvata površinu od 367 km2 i po broju stanovnika (8 622 / 2011.g) spada među manje opštine u Crnoj Gori. Gradsko naselje nalazi se na nadmorskoj visini od 853 m.

Matematički položaj joj je određen geografskim koordinatama: najsjevernija tačka nalazi se na 43° 05' SGŠ, koja je u isto vrijeme i najniža tačka opštine, a nalazi se na obalama rijeke Tare; najjužnija tačka je Đevojačka glava na Sinjajevini na 42° 54' SGŠ; najistočnija tačka je Mokro Polje na Bjelasici na 19° 40' IGD i najzapadnija tačka je vrh Pećarac na Sinjajevini na 19° 21' IGD.

U odnosu na teritoriju Crne Gore, Mojkovac ima povoljan saobraćajno-geografski položaj jer su preko njega od davnina vodili značajni putevi prema sjeveru i jugu, tj. ka primorju, Srbiji, Bosni i Makedoniji sa mogućnošću povezivanja od ovoga pravca ka bočnim vezama.

Jadranska magistrala i pruga Beograd-Bar ima najveći značaj u povezivanju ovog područja Crne Gore sa ostalim regijama Balkana i Evrope.

Saobraćajna povezanost sa ostalim opštinama Sjevernog regiona relativno je zadovoljavajućeg karaktera i oslanja se na postojeću mrežu regionalnih i magistralnih puteva. Od zanačajnijih regionalnih puteva se izdvaja put Mojkovac – Žabljak dužine 70km.

Za Mojkovac je od velikog značaja i blizina podgoričkog aerodroma, koji se nalazi na svega 100 km udaljenosti.

Teritorija ove opštine graniči se sa opštinama: Kolašin, Šavnik, Žabljak, Bijelo Polje i Berane.

Mapa

Klima područja opštine Mojkovac definisana je geografskim položajem i konfiguarcijom terena. Мојкоvački kraj se nalazi u zoni planinskog kontinentalnog klimatskog pojasa.

Mojkovac neznatno osjeća primorski klimatski uticaj i uglavnom ima umjereno – kontinentalne klimatske odlike, modificirane reljefom koji klimu planinske okoline Mojkovca čini kontinentalno-planinskom i subplaninskom.

Najtopliji mjesec je juli sa srednjom temperaturom 19,1°C, a najhladniji januar sa -6,3°C. Područje Mojkovca spada u područja velike oblačnosti, a i relativna vlažnost vazduha se poklapa sa oblačnošću područja i u granicama je od 70-80%.

Mojkovačko područje prima godišnje prosječno do 2200mm padavina. Padavine su ravnomjerno raspoređene tokom godine, izraženije su zimi nego ljeti, dok su jul i avgust najsušniji mjeseci. Broj sniježnih dana u godini se kreće oko 120, a visina sniježnog pokrivača dostiže do 150 cm, a na planinama znatno više.

Najtopliji mjesec

Najhladniji mjesec

Prosječne padavine

Broj sniježnih dana

Fauna

Karakteristična fauna predstavljena je kroz: Zetsku mekusnu pastrmku, alpskog tritona, sokolove (sivi soko), jastrebove (suri orao), sove, rode (bela roda), crni ibis, čaplja kašikara, crvena čaplja, pelikan, potrke, sive ždralove i dr. Ove vrste su karakteristične za šire područje sjevene Crne Gore i zabranjeno je bilo kakvo uništavanje ovih vrsta (direktno ili indirektno).

Na ovom području ima i dosta lovne divljači (ptice, sisari, ribe), vuk, medvjed, zec, jelen, srne, divokoze, plovke, fazani, potočna i jezerska pastrmka, lipljan i dr. Ove vrste se mogu loviti pod odredjenim režimom (u lovištima) dok je u nacionalnim parkovima Durmitora i Biogradske gore ulov zabranjen.

Na prostoru oko Bistrice, van Zabojskog jezera i zone NP "Durmitor", kao i sa druge strane Tare u Prošćenju, moguć je lov na visoku divljač: divokoze, srne, divlje svinje, medvjede, lisice, vukove, zatim zečeve i jazavce, a od ptica tetrebe, dok su orlovi zaštićeni.

Na prostoru Studenci, Ckara, Katuničko brdo prema Štitarici od divljači ima: srna, vukova, lisica, medvjeda, zečeva, a od ptica jarebica kamijenjarki. Sličan sastav divljači i ptica sreće se i na Bjelasici prema Šiškom jezeru.

Flora

Na području opštine Mojkovac najveće prostranstvo obuhvataju šume oko 50%, livade i pašnjaci preko 35%, am šikare i neobraslo šumsko zemljište, kamenjari, vodene površine, njive i voćnjaci, izgrađeni prostori i dr. oko 15%. Na šljunkovito – peskovitom tlu doline Tare, u dijelu gde ona meandrira, sreću se vrba i jova. Iznad rečnih korita Tare i pritoka na aluvijalno – deluvijalnom i deluvijalnom materijalu gaje se žitarice, povrće, a na višljim terenima i voće.

Livade i pašnjaci su najviše zastupljene u zoni Sinjajevine, Bjelasice, Konjica. Šume su najzastupljenije u zoni oko Bistrice, Gojakovića (iznad) Palješke Gore, Bjelojevićke rijeke, iznad Mojkovca (Razvršje), Cer, djelovi Gostilovine.

Šikare su izrazite u dijelu iznad Gostilovine i Štitarice. Šume su mahom lišćarske i mješovite. Najčešće zajednice su mješovite šume bukve sa (jasenom, jelom, jovom, belicom, bukva a javljaju se i zajednice: smrčeve šume, crnog i belog graba, niske kleke i divlje ruže).

U rezervatu Crna Poda je bukovo stanište ali dominira četinar crni bor sa stablima starim i do 400 godina. Na visinama iznad 1000 m su mješovite sastojine smrče i dominirajuće jele. Prema Gostilovini lišćari rastu i na terenima visine do 1500m, iako se oni javljaju uglavnom kao mješovite šume na visinama 800-1200m (bukva, javor, jasen, grab).

Oko Zabojskog jezera su četinari jela i dominirajuća smrča. Od prizemne flore ima kupina, malina, šumskih jagoda, a na višim terenima i borovnice. Na lokalitetima Crvene lokve, Petrovića Omar – Buren protežu su livade u kombinaciji sa planinskim pašnjacima, ovo su tereni oskudni vodom, na kojima rastu smrča i bukva. Na vlažnijim terenima sreću se smrčak, vrganj, lisičarka, a i borovnice.

Posebno vrijedne biljne vrste na širem prostoru su: bor krivulj (u nacionalnom parku Durmitoru i na Bjelasici). tisa i božikovina (na području cijele Crne Gore). Ove vrste se ne smiju izmještati, uništavati ni ugrožavati, na bilo koji način.

Endemične biljne vrste su predstavljene munikom (nalazište iznad Bistrice u kanjonu Tare) planinskim javorom (Bjelasica) i dekorativna likovica (Sinjajevina i Bjelasica). Retke i proređene vrste prikazane su kroz runolist (Sinjajevina) , lincuru (Bjelasica i Sinjajevina), tisa (dolina Tare) i dr..

Korisne informacije

Kako
do nas

Automobil

Mojkovac – Bijelo Polje – 29.5 km
Mojkovac – Kolašin – 22,8 km
Mojkovac - Podgorica 81 km
Mojkovac – Kolašin – Podgorica – Cetinje –
Budva –Tivat – Kotor - Herceg Novi 189 km
Mojkovac – Kolašin – Podgorica – Bar - Ulcinj 158 km
Mojkovac - Beograd - 380 km
Mojkovac - Žabljak 69,50 km.
Mojkovac – Đuđevića Tara 49.70 km
Mojkovac – Nacionalni park Biogradska gora 12.7 km

Autobus

Redovne autobuske linije povezuju Mojkovac sa svim djelovima Crne Gore.

Redove vožnje možete provjeriti na ovom sajtu: www.busticket4.me
Autobuska stanica Mojkovac Informacije: +382 (0) 50 680 195

Voz

Mreža željezničkog saobraćaja povezuje Mojkovac sa gradovima u zemlji i regionu, dnevnim i noćnim vozovima, prugom Bar-Beograd.
Željeznička stanica Mojkovac Informacije: +382 (0)50 472 130

Avion

Najbliži aerodrom Mojkovcu je aerodrom u Golubovcima-Podgorica, udaljen 90, dok je aerodrom u Tivtu udaljen 166 km.

Aerodrom Podgorica (TGD)

Tel: +382 (0) 20 444 244

E-mail: info@apm.co.me

Website: www.montenegroairports.com

Aerodrom Tivat (TIV)

Tel: +382 (0) 32 671 337 , 670 930

E-mail: info.tivat@apm.co.me

Website: www.montenegroairports.com

Korisne informacije

Instrukcije

Zakonom o strancima, svi stranci su u obavezi da prijave svoj boravak u roku od 24h nakon ulaska u zemlju. Ukoliko stranac boravi kod registrovanog davaoca smještaja (hotel, motel, registrovani apartamni itd), registrovani davalac smještaja ima obavezu da Upravi policije MUP-a prijavi i odjavi boravak stranca u roku od 12 časova od momenta registracije tog stranca kod davaoca smještaja.

Ukoliko strani državljanin, neće boraviti kod registrovnaog davaoca smještaj, dužan je da sam prjavi i odjavi boravak u roku od 24h od momenta stupanja u našu teritoriju. Prijava boravka obavlja se u policiji ili turističkoj organizaciji.

Postupak je brz i jednostavan i prilikom prijave boravka potrebno je priložiti:

Pasoš ili drugi dokument sa kojim je turista prešao granični prelaz
Podatke o davaocu smještaja – ime i prezime, JMBG, adresa i broj telefona.

Registrovani davalac smještaja i turistička organizacija prijavu/odjavu vrše elekttronskim putem unosom podataka u aplikaciju RB 90, koja je u posjedu Uprave policije.

Prijava boravka stranca može se izvršiti:

U prostorijama Turističke organizacije Mojkovac

Adresa: Trg Ljubomira Bakoča bb

Ponedeljak-Petak od 08h do 15h

U Turističko informativnom centru

Adresa: 21. Maja (na prostoru između dva mosta na rijeci Tari)

Svakog dana od 08h do 20h

Boravišna taksa

Visina boravišne takse utvrđuje se zavisno od kategorije smještajnog objekta i to za:

smještajne objekte 3 – 5 zvezdica - po osobi i noćenju u iznosu od 0,80€
smještajne objekte 1 – 2 zvezdice - po osobi i noćenju u iznosu od 0,60€

Boravišnu taksu umanjenu za 50% plaćaju lica od 12 do 18 godina, a djeca do 12 godina starosti ne plaćaju boravisni taksu.

Valuta

Zvanično sredstvo plaćanja u Crnoj Gori je EURO (€). U opticaju je sedam novčanica u apoenima od: 5€, 10€, 20€, 50€, 100€, 200€, 500€ i osam kovanica od: 1€ i 2€ kao i 1, 2, 5, 10, 20, 50 centi.

Zamjena druge strane valute obavlja se na šalterima u banakama..

Najveći broj ugostiteljskih objekata, restorana, hotela, barova, benzinskih pumpi, prodavnica prehrane i robe široke potrošnje omogućavaju plaćanje karticama.

Važni telefoni

Pozivni kod za Mojkovac 050
Poštanski broj Mojkovca 84205
Policija 122
Vatrogasci 123
Hitna pomoć 124
Autobuska stanica +382 (0)50680195
Zeljeznička stanica +382 (0) 50472130
AMSCG 19807

Taxi Tara - +382 (0) 68-610-111

Taxi Rosić - +382 (0) 69-060-620 ; +382 (0) 68-291-547

Taxi Rakočević - +382 (0) 69-536-850

North Tour Montenegro- 067/208-690 info@northtour.me
Montenegro Extreme – 068/770-688 info@montenegroextre.me

Srednjovjekovno
Brskovo

Tokom 13. i 14. vijeka srednjovjekovni grad Brskovo predstavljao je privredno središte sa velikom ekonomskom važnošću za državu, zbog rudnog bogatstva pronađenog u nepristupačnom planinskom podneblju sjevernih ogranaka Bjelasice.

Grad Brskovo je prije svega bio župski grad koji se poklapa sa teritorijom današnje opštine Mojkovac. Dosadašnja ispitivanja ukazuju na to da je bio okružen zidinama debljine metar do dva, kao i sa dvije kule, na krajnjem istoku i zapadu, koje su građene upotrebom lomljenog lokalnog kamena i maltera.

Početak Brskovske kovanice se vezuje za kralja Uroša I kao i samo ime Mojkovac. Prema predanju on je izgovorio ,,Moj Kovani Novac“, jer se prvi srebreni novac na ovim prostorima upravo kovao u Brskovu. Iskovan je veći broj emisija i različitih vrsta, kao što su bili dinari sa krstom ili ljiljanima ili dinari sa mačem. Brskovski novac se spominje kao platežno sredstvo sa znatnim međunarodnim ugledom.

Ostaci Brskovskog utvrđenja i naselja formirani su u centru rudonosnog kraja. Tvrđava, nepravilne podužne osnove, uklopljena je u stjenovitu konfiguraciju brda Gradina. Uzvišeni dio Gradine koji je ovalne osnove, činio je zapadni dio utvrđenja. Njegov odbrambeni položaj osiguran je sa spoljne strane suvim rovom. Jedini mogući prilaz utvrđenju je sa istoka gdje je sazidana kružna kula prečnika 12m, sačuvane visine do 2m. U zaleđu Gradine, u mjestu Doganjice, obrazovano je naselje i trg Brskovo.

Ovdje su se nazirale zidine od dva objekta. Prvi objekat je crkva sa ograđenom portom, korišćenom za sahranjivanje. Crkva je bila jednostavnog plana, živopisana, o čemu su svjedočili fragmenti fresaka koji su pronađeni uz južni zid naosa. Drugo, zanimljivo otkriće u Doganjicama jesu ostaci građevine usječeni u padinu brda na 12m iznad nivoa trga. Na ove zidove prizidana je prostorija pravougaone osnove. Jedino je ostao sačuvan prag ugrađen od rozikastog mermerisanog krečnjaka, pod je bio drven, ispod kojeg se nalazio podrum koji je korišćen kao kosturnica. Sačuvani su takođe manji ulomci nepoznatih kompozicija, oreola i odjeće. Izdvaja se djelimično očuvan lik Bogorodice sa crvenim oreolom.

Od pokretnih nalaza, otkrivenih prilikom istraživanja prostorije, izdvajaju se fragmenti stakla. Znatan broj stakla pripada ulomcima okulusa od bezbojnog providnog stakla. Druga grupa pripada prozorskom staklu, koja je veoma rijetka, riječ je o djelićima vitraža. Otkriveni ulomci pripadaju ukrasnim bordurama i izvedeni su od bezbojnog, žutog, ljubičastog i zelenog stakla. Crteži na njima se sastoje od stilizovanih biljnih motiva i uzastopnih nizova geometrijskih formi koji imaju uzore na vitražima zapadne Evrope druge polovine 14. i početkom 15. Vijeka.

Svi do sada prikazani podaci, prvenstveno freske sa ostacima svetaca, govore u prilog sakralnoj funkciji objekta, čak i narodna tradicija, ove zidine predstavlja kao ostatake Saške crkve.

Tragovi rudarske tradicije koji su zabilježeni na prostoru uokvirenom desnim Tarinim pritokama, Rudnicom i Bjelojevića rijekom najprije su registrovani u Toponimiji, a na osnovu podataka geoloških istraživanja najveću koncentraciju srijećemo u mjestu Doganjice. Ovome u prilog govore i podaci dobijeni arheološkim iskopavanjem u Doganjicama gdje su se arheološke cjeline većinom sastojale od slojeva zapečene zemlje, gareži i zgure. Zapadnije je registrovana prosuta šljaka, na osnovu čega se može jasno utvrditi da se na ovom mjestu prerađivala ruda.

Rudarska aktivnost u tom vremenu se sastojala od odlaska rudara jednom ili dva puta dnevno u jamu do dubine od 80-100m, kako bi za nekoliko sati iskopao toliko koliko bi mogao svojom snagom da iznese na površinu zemlje. Koliko su bili uspješni govori u prilog činjenica da su neki ramovi korišnjeni u preko 150 pronađenih pronađenih rudarskih okna iz tog doba, mogli biti iskorišćeni i prilikom sondiranja pedesetih godina XX vijeka.

Još uvijek nije sasvim jasno da li je došlo do postepenog demografskog opadanja Brskova nakon smrti cara Uroša Nejakog ili naglo, turskim zauzimanjem. Međutim, 1433. godine dubrovački poslanici govore da je sa trgovinom u Brskovu završeno. Njeno težište pomjera se u dolinu Lima, a za Brskovo se može reći da je izgubilo status trga i srpskog rudnika.

Mojkovac

nekad i sad

Mojkovac
nekad

Mojkovac je kao tadašnje Brskovo u srednjem vijeku imao veoma važnu trgovačku, zanatsku i rudarsku ulogu u tadašnjoj državi Nemanjića.

Novi procvat Mojkovac doživljava 70-ih i 80-ih godina, sve do raspada SFRJ. U tom periodu bio je jedan od značajnijih industrijskih gradova Crne Gore. Preko 5000 ljjudi je bilo zaposleno u lakoj (prehrabrenoj, tekstilnoj, drvnoj, građevinskoj) i teškoj industriji (metaloprerada, rudarska).

Danas su svi veliki industrijski giganti, kao što su: rudnik olova i cinka „Brskovo“, drvni kombinat „Vukman Kruščić“, fabrika tekstila „MISS“, zatvoreni i ne posluju više.

Od tipično idustrijskog grada, Mojkovac se preorjentisao na razvoj turizma i poljoprivrede, za šta posjeduje ogromne potencijale.

Mojkovac
danas

Zbog velikih prirodnih potencijala kao nove prioritetne grane za razvoj opštine Mojkovac prepoznate su poljoprivreda i turizam. Zapadni dio opštine, uključujući Sinjajevinu, dolinu Tare i Prošćenske planine, predstavlja veliki potencijal za razvoj zimskog skijališnog turizma, kao i ruralnog turizma u kojem se kombinuje smeštaj u seoskim kućama, organsko proizvedena hrana, planinarstvo, biciklizam, jahanje, kajak i rafting, paraglajding, turno skijanje, posmatranje prirodnih ljepota, ptica i drugih životinja, biljaka te upoznavanje kulturne baštine, uključujući katune, lokalnu hranu i proizvode.

Kroz prostorne planove opština i programe razvoja turizma posebno treba potencirati aktiviranje potencijala pojedinih mikrozona, od kojih je u opštini Mojkovac istaknuta mikrozona Marinkovca, kao dio područja sa temeljnim vrijednostima i ona se u osnovi poklapa sa prostorom NP “Biogradska gora” i mora ostati pod strogom zaštitom, a primjereni turistički, ekološki i naučno-obrazovni programi i sadržaji treba da se realizuju na osnovu njegovog nedavno usvojenog Programa razvoja i zaštite.

Lokacije koje imaju najpovoljnije uslove za razvoj turizma i proizvodnju zdrave hrane su: Bjelasica, Sinjajevina, kanjon i dolina Tare, visovi iznad Podbišća, Prošćenske planine. Mojkovac, kao turistički centar opštine predstavlja zonu u kojoj se spajaju različita turistička kretanja i sadržaji i zonu u kojoj se razvijaju različite turističke usluge i sadržaji.